Waarom het goed is voor je carrière om af en toe koffie te morsen
Farah Nobbe27 augustus 2018
Vroeg in de jaren zestig vond er een wetenschappelijke onderzoek plaats aan de Universiteit van Texas. De uitkomsten van dit onderzoek behoren inmiddels tot de ‘klassiekers’. Wat was het geval: deelnemers beoordeelden een audio-opname waarin een kandidaat solliciteerde naar een prestigieuze functie.
Wat de deelnemers niet wisten was dat er 4 verschillende opnames van kandidaten waren. Twee kandidaten waren overduidelijk en aantoonbaar slim en competent; ze gaven aan waanzinnige cijfers te halen en op allerlei vlakken uit te blinken. Twee andere kandidaten lieten in hun verhaal blijken vrij gemiddeld te presteren.
De deelnemers werd gevraagd wie ze zouden kiezen voor het prestigieuze bijbaantje. Niet geheel verrassend koos men massaal voor de competente kandidaten. Alleen…een van de competente kandidaten had duidelijk de voorkeur boven de ander. Op een versie hoorden de deelnemers hoe een van de competente kandidaten koffie over zich heen morste. En laten de deelnemers nou voor die kandidaat de grootste voorkeur gehad hebben.
Hartstikke goed
Wat leren we hiervan? Wie eerdere artikelen van ons gelezen heeft, weet dat we elkaars uitstraling grotendeels lezen op de aspecten ‘warmte’ en ‘competentie’. We willen weten of die ander te vertrouwen is en aan onze kant staat. En daarbij maken we de inschatting of die ander iets voor elkaar krijgt.
Als je een sollicitatiegesprek hebt of je hebt een meeting met een nieuwe klant, werkt het bijzonder in je voordeel als je die ander kan overtuigen van je competentie. Een van de makkelijkste manieren om dat te doen is via je wapenfeiten. Je wilt zeker weten dat die ander weet wat je kan. Daarom moet je je afvragen welke feiten over studies, werkervaring en resultaten je gesprekspartner ervan overtuigen dat je wat kan. En dan. Als dat allemaal gelukt is en je gesprekspartner zeker weet dat je hartstikke goed bent, dan is er nog een ding wat je kan doen: je kunt laten zien dat je een mens van vlees en bloed bent.
De schrijvers van de Hollywood Super Heroes films kennen het principe maar al te goed: You need a relatable hero. Het publiek wil zich wel vergapen aan een redder die ons uit de ellende komt bevrijden, maar alleen als de superheld ook een paar foutjes heeft. Perfecte helden zijn saaie helden. We kennen onszelf namelijk maar al te goed. Niemand is altijd perfect.
Niemand springt elke dag fris en fruitig uit z’n bed om een fantastisch productieve dag te hebben en het beste van zichzelf te geven aan zijn of haar omgeving. Omdat we onszelf maar al te goed kennen en weten dat er vele momenten zijn waarop we blunderen of falen, kunnen we ons alleen maar inleven in mensen die datzelfde hebben. We houden niet zo van perfecte mensen. En heel eerlijk gezegd houden we ook niet zo van de perfecte collega.
Perfectie
Begrijp me niet verkeerd, het is natuurlijk heerlijk om met competente collega’s om te gaan, die hun spullen op tijd klaar hebben en gewoon leveren als dat moet. Maar als diezelfde collega ook nog eens drie blozende hyperintelligente kinderen, een fantastisch huwelijk en een moeiteloze killerbody heeft, ligt latente haat op de loer. Wij kunnen ons niet meer inleven en erger nog dan dat, we nemen die ander deze perfectie kwalijk.
Karaoke
Dus wat te doen om er voor te zorgen dat jouw hypercompetente zelf niet tegen je gaat werken? Zorg dat je benaderbaar blijft. Vertel je collega’s over de fouten die je ooit gemaakt hebt. Ga karaoke zingen met je manager en verhul niet dat je vals zingt. Drink ’s één borrel te veel met je onderhandelingspartner als de onderhandelingen vast dreigen te lopen. Of, als je dat allemaal te spannend vindt, mors eens een kop koffie over jezelf.
